Vergifnis as ‘n geestelike sprong

Vergifnis is een van daardie dinge wat maklik klink totdat jy dit self moet doen. Ons weet almal dat die Bybel sê ons moet vergewe—Jesus sê dit oor en oor, en tog is dit een van die moeilikste dinge om werklik in ons harte toe te pas. Dit voel soms onregverdig. Hoekom moet ek iemand vergewe wat my seergemaak het? Beteken dit ek sê dis reg wat hulle gedoen het? Wat as hulle nooit jammer sê nie? 

Ek onthou ‘n tyd in my eie lewe waar ek moes leer om myself te vergewe en ook om ander te vergewe. Daar was iemand wat my diep seergemaak het, iemand vir wie ek baie omgegee het. Ek het gedink ek het vergewe, maar elke keer as ek aan die situasie gedink het, het ek weer kwaad geword. Dit was asof ek die seer net nie kon los nie. Die bitter in my hart het net meer begin groei—nie iets wat ek vir ander gewys het nie, maar ek kon dit in my hart voel.

Een aand, toe ek alleen bid, het ek vir die Here gesê: "Ek weet ek moet vergewe, maar ek kan nie. Dit is te moeilik." En toe tref dit my—ek het gedink ek moet dit op my eie regkry. Maar ware vergifnis is nie iets wat ons net deur wilskrag regkry nie; dit is ‘n bonatuurlike werk wat God in ons harte doen. Efesiërs 4:32 sê: “Wees vriendelik en vol deernis teenoor mekaar, en vergewe mekaar soos God ook julle vergewe het in Christus.” Dit beteken dat vergifnis nie net ‘n geskenk is wat ons vir ander gee nie—dit is ‘n vryheid wat God vir ons gee.

Ek het ‘n vrou ontmoet wat ‘n moeilike pa gehad het. Hy was afsydig, krities en het haar nooit werklik erken nie. Haar hele lewe lank het sy gesmag na sy goedkeuring, maar dit het nooit gekom nie. Dit het haar in ‘n plek van woede en selftwyfel gelaat. Op ‘n dag, nadat sy vir jare met hierdie seer geworstel het, het sy by ‘n Bybelstudie gesit toe iemand sê: "Vergifnis beteken nie jy sê die seer was reg nie. Dit beteken jy kies om dit nie meer jou hart te laat beheer nie." Sy het besef sy kan nie wag vir haar pa om te verander voordat sy vry word nie. Sy moes kies om vry te wees, maak nie saak wat hy doen of nie doen nie.

Vergifnis is nie ‘n eenmalige besluit nie. Dis ‘n proses. Partykeer moet jy iemand oor en oor vergewe, selfs al sê hulle nooit jammer nie. Maar ek het geleer dat wanneer jy dit doen, wanneer jy kies om die seer in God se hande te los, Hy die las van jou skouers afhaal.

Dalk dra jy ook ‘n stuk seer saam. Dalk is daar iemand vir wie jy sê jy het vergewe, maar diep binne jou voel jy nog steeds die pyn. Ek wil jou aanmoedig: jy hoef dit nie op jou eie reg te kry nie. Vra vir God om jou hart sag te maak, om jou te help om los te laat. Vergifnis is nie ‘n geskenk vir die ander persoon nie. Dit is ‘n sleutel tot jou eie vryheid.